Celem badań była ocena żyzności gleb brunatnych wyługowanych, wykształconych z piaskowców i łupków warstw magurskich fliszu karpackiego, pod zbiorowiskami karpackiego grądu lipowego Tilio-Carpinetum typicum, wariantu żyznego (T-C_ż) i ubogiego (T-C_ub), oraz buczyny karpackiej, wariantu typowego Dentario glandulosae-Fagetum typicum (Dg-F_t) oraz wariantu żyznego Dentario glandulosae-Fagetum lunarietosum (Dg-F_l). Z poziomu próchnicznego mineralnego gleb badanych zespołów roślinnych pobierano po 10 prób, z pozostałych poziomów glebowych zebrano próby zbiorcze w obrębie profilu glebowego. Porównano następujące właściwości gleb: odczyn mierzony w H₂O i 1 M KCl, skład mechaniczny, właściwości sorpcyjne, zawartość: C_org., N_całk., P_przys., wymiennych form Ca, Mg, K i Na, a także aktywności dehydrogenaz, fosfataz, inwertazy, ureazy, proteaz i cellulaz. Rozkłady wartości badanych cech porównano testem Tukeya. Nie stwierdzono jednolitej tendencji w różnicowaniu się właściwości poziomów próchnicznych badanych zbiorowisk leśnych. Stwierdzono natomiast spadek zasobności w przyswajalny fosfor i substancję organiczną (w przeliczeniu na 1 ha), jak również spadek aktywności dehydrogenaz, ureazy i proteaz (w pedonie gleby o głębokości 1 m) wraz z ubożeniem zbiorowisk roślinnych w następującej kolejności: T-C_ż > Dg-F_l > T-C_ub > Dg-F_t. Na podstawie uzyskanych wyników można wnioskować, że las lipowy wpływa korzystniej na żyzność gleby niż las bukowy.

71-87