W artykule przedstawiono schemat zmodyfkowanego aparatu do określania lokalnego gradientu hydraulicznego układu grunt-geowłóknina zalecanego przez normęASTM D 5101-90. Przeprowadzone badania umożliwiły określenie stosunku gradientów układu grunt-geowłóknina oraz stosunku gradientów w gruncie. Badaniami objęto dwa sufozyjne piaski gliniaste oraz geowłókninę igłowaną K-500 podczas procesu fltracji przy kolejno zadawanych zewnętrznych gradientach hydraulicznych w zakresie i = 1–10. Na podstawie uzyskanych wyników badań dokonano oceny przydatności geowłókniny stanowiącej fltr ochraniający grunty wewnętrznie niestabilne, zgodnie z kryterium kolmatacji Haliburtona i Wooda (1982). Analiza wyników badań wykazała, iż geowłóknina może stanowićfltr dla gruntów, które w swoim składzie nie zawierają więcej niż 27% części mniejszych od 0,05 mm.

45-54