W latach 2003-2005 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Pawłowice, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, przeprowadzono badania mające na celu ocenę plonowania koniczyny perskiej i życicy westerwoldzkiej wysiewanych w siewie czystym i mieszanym, w zależności od nawożenia azotem. Plonowanie tych gatunków porównywano z plonowaniem jednokośnej mieszanki zbożowo- -strączkowej pszenżyta z grochem, zbieranej w fazie dojrzałości mlecznej pszenżyta. Polowa zdolność wschodów była niższa w porównaniu z planowaną ilością wysiewu, wahała się w zakresie od 41 do 77%. Średnio z trzech lat badań uzyskano od 5,62 (życica westerwoldzka w czystym siewie) do 8,25 t s.m. z ha (mieszanka pszenżyta z grochem). Nawożenie azotem korzystnie wpłynęło na plon suchej masy, a najlepszy efekt (wzrost o 63%) uzyskano dla życicy w czystym siewie. Nawożenie koniczyny w czystym siewie oraz mieszanki pszenżyta z grochem było mało efektywne, a przyrost plonu wynosił od 13 do 19%. Jednokośna mieszanka pszenżyta z grochem może być alternatywą dla jednorocznych mieszanek motylkowo-trawiastych ze względu na wyższy plon suchej masy i niższe koszty zbioru.

89-97