Wyniki oparto na analizie przewodów pokarmowych 692 karasi srebrzystych. Skład pokarmu schrakteryzowano przy pomocy trzech metod: liczbowego udziału poszczególnych składników pokarmu, częstości ich występowania oraz udziału wagowego.Wpokarmie karasi srebrzystych najczęściej spotykano skorupiaki z rodziny Ostracoda oraz małżoraczki: Bosmina sp., Leptodora kindtii i Daphnia magna. Opracowano także intensywność żerowania ryb; karasie srebrzyste najintensywniej żerowały w lipcu, najsłabiej zaś w listopadzie i grudniu. Zależność L-W obliczono zarówno dla ryb całych jak i patroszonych, stosując powszechnie przyjętą funkcję potęgową (rys. 2 i 3). Obliczone wartości współczynników odżywienia karasi srebrzystych nie wykazały większych różnic w kondycji ryb w poszczególnych zbiornikach.

69-82