W trakcie postępującego starzenia się ciętych liści dochodzi do proteolizy oraz akumulacji wolnych aminokwasów w ich tkankach. Wiadomym jest, iż starzenie się, jak i inne procesy fizjologiczne, kontrolowane są przez regulatory wzrostu, dlatego też cięte liście dwóch gatunków znajdujących zastosowanie jako zieleń cięta (Zantedeschia aethiopica Spr. i Zantedeschia elliottiana Engl.) poddano 24-godzinnemu kondycjonowaniu w roztworach benzyloadeniny (0,1 mmol ∙dm^-3) oraz kwasu giberelinowego (0,25 mmol∙dm^-3), by opóźnić ich starzenie się i przedłużyć pozbiorczą trwałość. W przypadku obu gatunków jedynie GA₃ skutecznie opóźnił rozkład białek rozpuszczalnych. Pożywka standardowa (8-HQC + 2% S; cytrynian 8-hydroksychinoliny + 2% sacharoza), stosowana w celu przedłużenia trwałości ciętych kwiatów, przyspieszyła proteolizę w przypadku liści Z. aethiopica, jednak nie miała równie niekorzystnego wpływu w przypadku liści Z. elliottiana. Spadkowi zawartości białek rozpuszczalnych towarzyszyła akumulacja wolnych aminokwasów, jednak zakres obu zjawisk nie był porównywalny. W przypadku obu gatunków największą akumulację wolnych aminokwasów stwierdzono w liściach wstawionych do roztworów zawierających sacharozę. Kondycjonowanie w roztworach obu regulatorów wzrostu ograniczyło wzrost zawartości wolnych aminokwasów w liściach przełożonych do pożywki standardowej, przy czym benzyloadenina okazała się skuteczniejsza w przypadku Z. elliottiana a GA₃ – Z. aethiopica.

67-74