Spośród trzech szczepów wytwarzających lakkazę Heterobasidion annosus, Trametes versicolor i Cerrena unicolor wybrano C. unicolor jako najwydajniejszy pod względem produkcji enzymu. Opracowano procedurę hodowli, pozwalającą otrzymać wysokie aktywności lakkazy, przy niskiej aktywności proteolitycznej, zgodnie ze schematem: skos – inoculum zawierające żel krzemionkowy – kolejne dwie hodowle pokoleniowe z żelem krzemionkowym. Określono optymalny czas zatrzymania hodowli na okres między 10 a 12 dniem trwania procesu. Otrzymane płyny pohodowlane zostały wykorzystane do immobilizacji na różnych nośnikach: wiórach drewnianych (brzoza, dąb, sosna) i preparatach handlowych (Eupergit C, Dowex Marathon, Amberlite IRA 900, DEAE-Granocel-2000 i BA/EGDMA). Zastosowano zarówno metodę adsorpcyjną, jak i kowalencyjne wiązanie białka z nośnikiem. Spośród nich najlepsze wyniki uzyskano dla DEAE-Granocel-2000 (aktywność na nośniku 22,1 U^.ml^-1), do którego wiązano lakkazę za pośrednictwem diwinylosulfonu. W wyniku dalszych badań określono optymalną wartość pH immobilizacji (7.0) oraz niekorzystny wpływ zastosowania zwiększonej siły jonowej.

3-15