Badano zdolność odpadowych drożdży piwowarskich Saccharomyces uvarum do biosorpcji magnezu pochodzącego z roztworu uwodnionej soli chlorku magnezu, w zależności od liczby komórek i zróżnicowanego pH zawiesiny w czasie 6 h. Zawartość MgCl₂·6H₂O w roztworze regulowano tak, aby zachować stałą zawartość magnezu w przeliczeniu na czysty pierwiastek, tj. 1,25 g Mg na 1 dm³ roztworu. W pierwszym etapie różnicowano liczbę komórek w gęstwie drożdżowej przez zagęszczanie lub rozcieńczanie. W drugim etapie różnicowano pH zawiesiny drożdży (pH 5,5, 6,0 i 7,0) przy stałej liczbie komórek. Badane roztwory przetrzymywano w warunkach bez napowietrzania i z napowietrzaniem. Oznaczenie zawartości magnezu w biomasie drożdży wykonywano metodą atomowej spektroskopii adsorpcyjnej po 15 min, 1 h, 2 h, 4 h i 6 h doświadczeń. Największą zawartość magnezu (13,76 mg/g s.s.) uzyskano z najmniejszą liczbą komórek w roztworze, 3,5∙10⁸/cm³, w warunkach z napowietrzaniem. Wzrost pH roztworu sprzyjał biosorpcji magnezu przez drożdże. W pH = 7,0 po 6 h drożdże zawierały magnez w wysokości 15,19 mg/g s.s. w warunkach bez napowietrzania oraz 17,22 mg/g s.s. w warunkach z napowietrzaniem.

57-67