W badaniach określono przydatność techniki ISSR do identyfikacji gatunków i odmian cebuli. Badaniami objęto sześć cebul: Allium cepa L. (cebula zwyczajna), Allium tuberosum Rottl. ex Spreng. (szczypiorek czosnkowy), Allium ascalonicum L. (szalotkę), Allium cepa L. var. proliferum (cebulę piętrową) i (Allium fistulosum L.) (siedmiolatkę) oraz odmianę siedmiolatki ‘Sprint’. W badaniach przetestowano, rozdzielając produkty amplifikacji w 2% żelu agarozowym, 30 starterów ze specyficznym końcem 3’, komplementarnych do dwu-, cztero- i pięcionukleotydowych sekwencji mikrosatelitarnych. Spośród 30 zastosowanych starterów, 16 amplifikowało ogółem 187 loci, z czego 159 (85%) było polimorficznymi. Długość identyfikowanych amplikonów wahała się od 139 do 2213 pz. Średnia liczba loci amplifikowanych przez starter wynosiła 12. Dla każdego z badanych gatunków cebuli identyfikowano specyficzne genotypowo produkty ISSR. Największą liczbę (15) specyficznych genotypowo produktów stwierdzono dla A. tuberosum, zaś najmniejszą (3) dla A. ascalonicum. Dla określenia podobieństwa genetycznego między obiektami cebuli wykreślono dendrogram podobieństwa genetycznego w oparciu o algorytm skupień UPGMA. Dendrogram zawierał jedną odrębną grupę podobieństwa, do której należały A. fistulosum ‘Sprint’, A. cepa var. proliferum, A. fistulosum i A. ascalonicum. W grupie tej najmniejsze podobieństwo stwierdzono między A. fistulosum ‘Sprint’, a A. cepa var. proliferum (77,9% podobieństwa). Pozostałe gatunki A. cepa i A. tuberosum zgrupowane zostały w pobliżu omówionej grupy podobieństwa.

13-21