Celem pracy było określenie tempa wzrostu długości i masy próby tobiasza z rejonu pomiędzy Zatoką Pucką a otwartymi wodami Zatoki Gdańskiej, zebranej w czerwcu 1995 roku. Wiek tobiasza został odczytany z otolitów. Tempo wzrostu zostało oszacowane za pomocą odczytów wstecznych. Zależność długość – masa była określona za pomocą funkcji wykładniczej, a tempo wzrostu masy za pomocą zmodyfikowanego równania von Bertalanffy'ego. Wiek tobiaszy w badanej próbie wahał się w granicach 1+ do 4+. Tempo wzrostu długości badanego tobiasza, wyrażone za pomocą równania von Bertalanffy'ego przedstawia się następująco: L_t = 14.61 [1–e^{-0.44756(t-0.0176)}], natomist tempo wzrostu masy określone jest jako: 8.13[1–e^{-0.44756(t-0.0176)}]^2.5041. Zależność długość całkowita – masa ciała przedstawia równanie: W = 0,00985 Tl2,5041. Badana próba tobiasza z Zatoki Gdańskiej charakteryzuje się najniższym tempem wzrostu długości, w porównaniu do różnych populacji z Morza Północnego. Tempo wzrostu masy badanej próby jest zdecydowanie niższe, niż porównywanej populacji z Zatoki Pomorskiej.

31-38