Tytuł
PRZEŻYWALNOŚĆ SOSNY ZWYCZAJNEJ W OKRESIE 5 LAT OD ZAŁOŻENIA UPRAWY W ZALEŻNOŚCI OD SPOSOBU PRZYGOTOWANIA POWIERZCHNI POZRĘBOWEJ DO ODNOWIENIA
Autor
Roman Gornowicz, Zenon Pilarek, Stanisław Gałązka
Słowa kluczowe
sosna zwyczajna, uprawa sosnowa, przeżywalność sosny
Streszczenie
Na przeżywalność pięcioletniej uprawy sosnowej istotny wpływ mają sposoby przygotowania gleby i zastosowane metody zagospodarowania pozostałości zrębowych. Największą przeżywalność sosny stwierdzono na uprawie założonej na powierzchniach z pozostawionymi resztkami pozrębowymi, niezależnie od sposobu traktowania tych resztek. Istotnie mniejszą przeżywalność sosny odnotowano na powierzchniach, na których spalono gałęzie z igliwiem bądź też usunięto pozostałości zrębowe z powierzchni. Z kolei najlepszym sposobem przygotowania gleby pod względem przeżywalności uprawy okazało się naoranie wałków pługofrezarką. Wyoranie bruzd pługami LPz-75 i U-162 spowodowało, że przeżywalność sosny była istotnie mniejsza.
Strony
33-39
Cytowanie
Gornowicz, R., Pilarek, Z., Gałązka, S. (2007). PRZEŻYWALNOŚĆ SOSNY ZWYCZAJNEJ W OKRESIE 5 LAT OD ZAŁOŻENIA UPRAWY W ZALEŻNOŚCI OD SPOSOBU PRZYGOTOWANIA POWIERZCHNI POZRĘBOWEJ DO ODNOWIENIA. Acta Sci. Pol. Silv. Colendar. Ratio Ind. Lignar., 6(3), 33-39.
Pełny tekst
