Mimo istnienia wielu metod ilościowego oznaczania witamin antyoksydacyjnych: C, E i A, brak jest metod dogodnych dla szeroko rozumianej praktyki analitycznej – mają różne wady i ograniczenia lub wymagają kosztownej aparatury. Opracowano więc własne modyfikacje wartościowych spektrofotometrycznych metod oznaczania każdej z tych witamin, z różnych względów nienadających się w postaci oryginalnej do powszechnego laboratoryjnego wprowadzenia. Ich podstawą są: dla witaminy C – barwna reakcja z wykonywanym okresowo odczynnikiem fosforowolframianowym, dla witaminy E – barwna reakcja z batofenantroliną, FeCl₃ i H₃PO₄, dla witaminy A – pomiar spektrofotometryczny ekstraktów badanych próbek. Badania kontrolne wykazały pełną poprawność parametrów analitycznych tych modyfikacji, z zachowaniem zalet oryginalnych metod, co pozwoliło wprowadzić je z powodzeniem w rutynowych analizach klinicznych. Opracowane modyfikacje mogą być także stosowane do oznaczania w.w. witamin w artykułach spożywczych, np. sokach, mleku i homogenatach lub ekstraktach próbek stałej żywności.

17-28