W pracy przebadano cztery szczepy grzybów strzępkowych Aspergillus niger 551, Aspergillus cervinus 219, Rhizopus nigricans 500 i Trichoderma reesei M7-1 pod względem uzdolnień do biosyntezy fitaz, fosfataz oraz enzymów towarzyszących, tj. celulaz i ksylanaz, w hodowlach w podłożu stałym (solid state fermentation – SSF). Jako źródło węgla wykorzystano wysłodki buraczane, otręby pszenne oraz zmieloną fasolę. Przeprowadzono 14-dniowe procesy hodowlane przy stałym poziomie wilgotności wynoszącym 63%. Wszystkie grzyby syntetyzowały fitazy, fosfatazy, celulazy i ksylanazy, przy czym wartości aktywności kształtowały się na różnym poziomie w zależności od szczepu, źródła węgla, jak i czasu procesu. Największymi uzdolnieniami do biosyntezy zarówno fitaz, jak i fosfataz charakteryzował się szczep A. niger 551. Podłoże z wysłodkami buraczanymi najbardziej sprzyjało produkcji enzymów defosforylujących; najwyższe uzyskane w tych warunkach aktywności wynosiły dla fitaz w 3 dobie – 15,20 U g^-1 (A. niger 551) i fosfataz w 12 dobie – 39,35 U g^-1 (T. reesei M7-1). Otręby pszenne były najefektywniejszym źródłem węgla w biosyntezie zarówno ksylanaz, jak i celulaz. Najwyższą aktywność ksylanaz uzyskano z udziałem szczepu R. nigricans 500, 279,5 U g^-1 (3 doba), natomiast celulaz – w hodowli szczepu T. reesei M7-1, 12,9 U g^-1 (5 doba).

13-23