Na początku XXI w. Unia Europejska staje w obliczu największego wyzwania w jej całej historii. Proces rozszerzania UE powoduje powstawanie wielu problemów, spośród których jako najważniejszy należy wskazać swobodny przepływ osób. Przed rozszerzeniem UE o państwa wschodnioeuropejskie wielu obywateli UE obawiało się nieprzebranej fali migracji zarobkowej. Spowodowało to w krajach członkowskich zaostrzenie przepisów rynku pracy dla potencjalnych imigrantów. Jednocześnie, państwa wschodnio i środkowoeuropejskie otrzymały bezprecedensową szansę wprowadzenia ograniczeń dla siły roboczej napływającej z unijnej piętnastki. W artykule poszukuje się odpowiedzi na następujące pytania: dlaczego Unia Europejska była zaniepokojona swobodnym przepływem osób, jak liczba wschodnio- i środkowoeuropejskich obywateli zmieniła się oraz jak zmieniła się liczba obcokrajowców na Węgrzech. Odpowiedzi na pytania zostały sformułowane na podstawie doświadczeń z poprzednich rozszerzeń UE, jak również danych UE dotyczących siły roboczej i migracji.

33-40