Praca przedstawia stan zdrowotny i strukturę drzewostanów sosnowych na stałych powierzchniach doświadczalnych w Nadleśnictwie Kwidzyn, obręb Ryjewo, leśnictwo Lisewo. Wykonano badania dendrometryczne w 127-letnim drzewostanie sosnowym (oddział 214), na pięciu działkach o powierzchni 0,26 ha każda. Stan zdrowotny drzewostanu został określony na podstawie ubytku aparatu asymilacyjnego. Średnia defoliacja koron drzew wyniosła 20,3% (poniżej wielkości ostrzegawczej), co odpowiada stopniowi uszkodzenia 1,14. Zdecydowana większość, bo 67% ze 176 ocenianych drzew, reprezentowała 1 stopień uszkodzenia (tab. 2). Biorąc pod uwagę wiek drzewostanu (127 lat) oraz pochodzenie (założony na gruncie porolnym), stan zdrowotny można ocenić jako dobry. Struktura biosocjalna drzew wykazuje prawidłowy udział drzewostanu panującego (81,2-95,1%) i opanowanego (4,9-18,8%). Analizując podstawowe cechy struktury drzewostanu, stwierdzono, że największą zmienność wykazuje długość korony (od 17% do 30%), natomiast najmniejszą wysokość (od 6% do 9%). Średnia względna długość korony drzewostanów waha się od 0,21 do 0,24. Smukłość drzew, określająca odporność drzew na uszkodzenia powodowane przez wiatry i śnieg, przyjmuje średnie wartości poniżej 1,0 (od 0,71 do 0,83). Świadczy to o stabilności badanych drzewostanów. Analizowane drzewostany charakteryzują się dużą zasobnością – od 465 m³ do 614 m³ grubizny na hektar i zadrzewieniem od 1,0 do 1,3. W wyniku badania współzależności podstawowych cech dendrometrycznych stwierdzono najistotniejszy związek dla pierśnicy i smukłości (od –0,718 do –0,913), wysokości i absolutnej długości korony (0,619-0,715) oraz pierśnicy i wysokości (0,161-0,708; tab. 4). Przebieg bieżącego przyrostu pierśnicy wykazywał największe spadki w latach 1977-1983, 1969-1974, 1962-1967, 1956-1960 i 1949-1952 (rys. 6). Okresy te pokrywają się z gradacjami brudnicy mniszki oraz niekorzystnymi warunkami meteorologicznymi.

5-16