W artykule przedstawiono wyniki doświadczenia symulacyjnego z wykorzystaniem modelu Daisy (kalibracja „Potato Triada”), obejmującego uprawę ziemniaka w systemach: konwencjonalnym, proekologicznym oraz integrowanym w latach 2000- 2006. Badania wykazały, że obornik z właściwym nawadnianiem zapewnił uzyskiwanie najwyższych plonów bulw ziemniaka (około 55 t∙ha^-1 świeżej masy) zarówno w systemie konwencjonalnym, integrowanym, jak i proekologicznym. Zastosowane metody nawadniania (bilansowa i DSS) eliminowały stres wodny w okresie wegetacji ziemniaka poprzez aplikację sumarycznej dawki wody, wynoszącej około 110 mm. Nawadnianie zwiększało ewapotranspirację oraz liczbę dni stresu azotowego niezależnie od systemu uprawy ziemniaka. Najniższe wartości bilansu azotu obliczono dla systemu integrowanego: opcja dynamiczna 49 kg∙ha^-1 i statyczna 58 kg∙ha^-1. Najwięcej azotu w glebie (101 kg∙ha^-1) pozostało na kombinacji proekologicznej, bez nawadniania. Oszacowany przez Daisy (dla okresu wegetacji) wyciek azotu z gleby wynosił od 8 do 14 kg∙ha^-1. Model Daisy z kalibracją „Potato Triada” umożliwił symulację plonów ziemniaka ze względnym błędem standardowym wynoszącym 15,4%, dla konwencjonalnego systemu uprawy tej rośliny w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Jadwisinie.

27-34