Acta Scientiarum Polonorum

Czasopismo naukowe założone w 2001 roku przez polskie uczelnie rolnicze

| Informacje | Recenzenci | Rada Programowa | Rady naukowe | Adresy redakcji | Serie | Wymogi edytorskie | Wzorcowy artykuł | Warunki publikacji | Procedura recenzowania | Prenumerata | Streszczenia | Szukaj | Statystyki |
Piscaria
(Rybactwo) 1 (2) 2002
Tytuł
Swobodnie żyjące nicienie Zatoki Pomorskiej (Bałtyk Południowy). Część 1. Wstępna analiza zmienności nematofauny w rejonie podlegającym bezpośredniemu oddziaływaniu wód rzecznych
Autor
Joanna Rokicka-Praxmajer, Teresa Radziejewska
Słowa kluczowe
meiobentos, Nematoda, grupy troficzne, Bałtyk
Streszczenie
Praca przedstawia wstępne wyniki badań nad wolnożyjącymi nicieniami Zatoki Pomorskiej (Bałtyk Południowy), uzyskane poprzez analizę pojedynczych rdzeni osadu pobranego ze stanowiska znajdującego się w południowej części Zatoki w bezpośrednim zasięgu oddziaływania wprowadzanych do niej wód słodkich. Nicienie występujące w próbach osadu pobranych w marcu i lipcu 1996 oraz w maju 1997 roku oznaczono do rodzaju i scharakteryzowano ich pionowe rozmieszczenie w osadzie oraz strukturę taksonomiczną i troficzną, jak również zmiany tych parametrów w czasie. Nicienie były głównym komponentem meiobentosu badanej stacji stanowiąc ponad 90% całkowitej jego liczebności. Zagęszczenie nematofauny w okresie badań wahało się od ok. 1646 osob. (10 cm2)-1 (marzec’96) do ok. 3452 osob. (10 cm2)-1 (lipiec’96). Łącznie zanotowano występowanie 35 rodzajów nicieni. Najliczniej reprezentowany był rodzaj Sabatieria sp. stanowiąc w okresie badań od 23 do 32% całkowitej liczebności meiofauny i od 40 do 55% wszystkich nicieni. Najwyższą różnorodność nicieni, wyrażającą się występowaniem największej ilości ich rodzajów, odnotowano w powierzchniowych warstwach osadu: 0-1cm (lipiec’96, maj’97) i 2-3 cm (marzec’96). W głębszych warstwach osadu (5-7 cm) zaznaczył się wyraźny spadek liczebności, różnorodności taksonomicznej i troficznej Nematoda. Nicienie z rodzaju Sabatieria sp. należące do troficznego typu non-selective deposit feeders penetrowały osad najgłębiej. Rozpatrując strukturę troficzną badanej taksocenozy nicieni stwierdzono, że przez cały okres badań dominowały non-selective deposit feeders (60-80% całkowitej liczebności nicieni). W maju 1997 i w lipcu 1996 zanotowano wzrost, w stosunku do marca 1996, udziału nicieni należących do epistrate feeders (ok. 20% całkowitej liczebności nematofauny) i predators/omnivores (11-16% całkowitej liczebności nematofauny). Udział nicieni należących do selective deposit feeders przez cały okres badań był niewielki i wahał się w granicach od ok. 2 do 6% całkowitej liczebności nematofauny. Uzyskane wyniki wskazują na znaczenie zasilania osadu dennego południowej części Zatoki Pomorskiej materią organiczną, w znacznej ilości dostarczaną z wodami słodkimi, aczkolwiek dla pełnej interpretacji danych niezbędna jest analiza zarówno większej ilości prób z badanej stacji, jak i materiału z innych rejonów Zatoki.
Strony
85-104
Cytowanie
Rokicka-Praxmajer, J., Radziejewska, T. (2002). Swobodnie żyjące nicienie Zatoki Pomorskiej (Bałtyk Południowy). Część 1. Wstępna analiza zmienności nematofauny w rejonie podlegającym bezpośredniemu oddziaływaniu wód rzecznych. Acta Sci. Pol. Piscaria, 1(2), 85-104.
Pełny tekst