Autorzy podejmują próbę usystematyzowania możliwych stanów zagospodarowania przestrzeni. Są to teoretyczne rozważania nad podziałem przestrzeni ze względu na jej odkształcenie od stanu pierwotnego, a także identyfikacji aktualnego stanu tej przestrzeni. Analizując dokumentację techniczną i planistyczną, autorzy proponują pewien teoretyczny schemat przemian przestrzeni w czasie. Ustalenie stanu przestrzeni i stanu, jaki następuje po aktualnym, jest podstawą do przemyślanego i właściwego jej planowania, a także zarządzania nią, pomaga uniknąć stanów całkowitej dewastacji i degradacji oraz umożliwia długotrwałe i o szerokim zasięgu podnoszenie jej wartości.

5-19