Dzięki dużej dostępności odpowiedniego oprogramowania coraz łatwiejsze staje się zastosowanie funkcji Ripleya K(t) do analizy danych o rozmieszczeniu pni drzew w drzewostanie. Niestety nie każdy zestaw danych nadaje się do analizy za pomocą klasycznego estymatora funkcji K(t). Duże kierunkowe zmiany zagęszczenia drzew na badanej powierzchni powodują, że estymator może wskazywać skupiskowość rozmieszczenia drzew w sytuacji, gdy ona nie istnieje. W pracy przedstawiono przegląd literatury dotyczącej rozwiązania tego problemu za pomocą podziału badanej powierzchni na mniejsze powierzchnie jednorodne. Analizy rozmieszczenia drzew w obrębie tych powierzchni mogą dostarczyć wartościowych informacji o strukturze badanego drzewostanu. Podano również przykłady analiz wykonanych dzięki wykorzystaniu powszechnie dostępnego oprogramowania.

5-18