Acta Scientiarum Polonorum

Czasopismo naukowe założone w 2001 roku przez polskie uczelnie rolnicze

| Informacje | Recenzenci | Rada Programowa | Rady naukowe | Adresy redakcji | Serie | Wymogi edytorskie | Wzorcowy artykuł | Warunki publikacji | Procedura recenzowania | Prenumerata | Streszczenia | Szukaj | Statystyki |
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria
(Leśnictwo i Drzewnictwo) 7 (1) 2008
Tytuł
OWADY KAMBIO- I KSYLOFAGICZNE ZASIEDLAJĄCE ODCIĘTE WIERZCHOŁKI I GAŁĘZIE SOSNOWE POZOSTAJĄCE PO TRZEBIEŻACH I CIĘCIACH RĘBNYCH
Autor
Jerzy R. Starzyk, Katarzyna Bilecka, Marek Purgal, Krzysztof Rotman
Słowa kluczowe
szkodniki wtórne, Pinus sylvestris, zgrupowania, zespoły, trzebieże, cięcia rębne
Streszczenie
Badania przeprowadzono w wybranych drzewostanach sosnowych w Nadleśnictwie Gidle, Koszęcin i Złoty Potok (RDLP w Katowicach). Większość (89,2%) analizowanych 212 wierzchołków sosnowych była zasiedlona przez owady kambio- i ksylofagiczne (Curculionidae – 19 gatunków, Cerambycidae – 4 gatunki). Średnia liczba żerowisk w przeliczeniu na pojedynczy wierzchołek sosnowy wynosiła 64. Najwyższymi wskaźnikami dominacji, frekwencji i struktury dominacji cechowały się: Pityogenes bidentatus, Pogonocherus fasciculatus, Pissodes piniphilus, Pityogenes quadridens, Pityophthorus pityographus i Magdalis frontalis. Wyróżniono trzy odrębne zgrupowania i 63 zespoły o określonej strukturze dominacji. Określono preferencje najliczniejszych gatunków owadów względem średnicy 0,5-metrowych sekcji oraz grubości kory wierzchołków i gałęzi sosnowych. Większość gatunków zasiedlało odcinki wierzchołków i gałęzi o średnicy 2,6-4,5 cm oraz grubości kory 2 mm. Podano zalecenia gospodarcze w celu ograniczenia wzmożonego rozrodu szkodników wtórnych na odciętych wierzchołkach i gałęziach sosnowych.
Strony
59-74
Cytowanie
Starzyk, J., Bilecka, K., Purgal, M., Rotman, K. (2008). OWADY KAMBIO- I KSYLOFAGICZNE ZASIEDLAJĄCE ODCIĘTE WIERZCHOŁKI I GAŁĘZIE SOSNOWE POZOSTAJĄCE PO TRZEBIEŻACH I CIĘCIACH RĘBNYCH. Acta Sci. Pol. Silv. Colendar. Ratio Ind. Lignar., 7(1), 59-74.
Pełny tekst