Spośród 392 świerków rosnących na wysokości 700-800 m n.p.m. w Beskidzie Sądeckim (49°35’ N, 19°31’ E, południowa Polska), opanowanych przez owady kambio- i ksylofagiczne, 110 (28,1%) było również zaatakowanych przez Ips amitinus (Eichh.). Kornik ten najchętniej zasiedlał osłabione drzewa stojące III-V klasy wieku oraz drzewa niedawno wywrócone, złamane i ścięte. Najliczniej występował w środkowej części strzały, gdzie grubość kory wynosiła 2-3 mm, zasiedlając średnio 38,4% jej długości. Na pojedynczym drzewie I. amitinus zawsze występował w zespołach owadów kambio- i ksylofagicznych składających się z 2-12 gatunków. Wyprowadzał on tylko jedno pokolenie w roku wraz z pokoleniem siostrzanym. Przebieg cyklu rozwojowego przedstawiono na tle fenologii roślin leśnych. Stwierdzono występowanie trzech stadiów larwalnych. Podano również wymiary ciała wszystkich stadiów rozwojowych i wymiary poszczególnych elementów żerowiska. I. amitinus odgrywa ważną rolę w dobijaniu osłabionych świerków. Stwierdzono dużą przydatność drzew pułapkowych wykładanych na Ips typographus również do zwalczania I. amitinus.

75-92