W doświadczeniach wazonowych z sałatą porównano wpływ chelatowej i mineralnej formy manganu na świeżą masę roślin i zawartość Mn, Cu, Zn i Fe w liściach. Rośliny uprawiano w podłożu torfowym, w którym zawartość manganu zróżnicowano do czterech dawek: 10, 20, 30 i 60 mg Mn∙dm^-3. Niezależnie od formy zastosowanego manganu, nie stwierdzono istotnych różnic w świeżej masie główek sałaty przy zawartości składnika w podłożu w zakresie od 10 do 30 mg Mn∙dm^-3. Przy żywieniu roślin mineralną formą manganu w porównaniu z formą chelatową uzyskano większą zawartość manganu w roślinach. Zróżnicowane nawożenie manganem wpłynęło na stan odżywienia roślin miedzią, cynkiem i żelazem. Po zastosowaniu chelatu manganu stwierdzono w sałacie więcej miedzi i żelaza, a mniej cynku niż po zastosowaniu siarczanu manganu. Zwiększenie ilości manganu w podłożu powodowało wzrost ilości składnika w roślinach.

73-82