Praca przedstawia analizę struktury pierśnic, wysokości i biosocjalnej 39- -letniej jodły pospolitej, wprowadzonej sztucznie i wzrastającej do zimy 1991/92 roku w odmiennych warunkach stworzonych przez trzy różne rębnie wykonane w starodrzewiu grabowo-dębowym, rosnącym na siedlisku lasu mieszanego świeżego. Po usunięciu starodrzewu, zimą 1986/87 roku na działce z rębnią zupełną gniazdową i zimą 1991/92 roku na działce z rębnią częściową, jodła wzrasta we wszystkich trzech wariantach na otwartej przestrzeni. Inwentaryzacja z 2005 roku wykazała, że w każdym przypadku najlepsze wyniki doświadczenia uzyskał drzewostan na powierzchni z rębnią gniazdową zupełną (3-Rg). Drzewostany z powierzchni z rębnią zupełną (1-Rz) oraz częściową (2-Rcz) mają wyniki gorsze, a jednocześnie różne między sobą. Z punktu widzenia przeciętnej pierśnicy i wysokości lepsza jest sytuacja na powierzchni 1-Rz, a ze względu na liczbę drzew, przeciętną klasę Krafta i produkcyjność – na powierzchni 2-Rcz.

15-22