Celem badań była ocena długofalowej skuteczności terapii odchudzającej u otyłej młodzieży w zależności od składu ciała przed kuracją i zmianami parametrów podczas terapii. Badania prowadzono z udziałem 78 otyłych nastolatków w wieku 12-16 lat uczestniczących w 4-tygodniowej terapii odchudzającej trwającej podczas wakacji w sanatorium. Program kuracji odchudzającej składał się z diety niskoenergetycznej (5.47 MJ na dobę, 18% białko, 26% tłuszcz, 56% węglowodany) i ćwiczeń fizycznych. Masę ciała (BW) i skład ciała (masa tkanki tłuszczowej – FM, masa tkanki beztłuszczowej – LBM) zmierzono metodą bioimpedancji na początku, podczas terapii oraz sześć miesięcy po zakończeniu terapii. W wyniku kuracji stwierdzono obniżenie BW, FM, LBM (p < 0,001). Sześć miesięcy po zakończeniu terapii zaobserwowano wzrost BW, jednakże przyrost wynikał głównie ze wzrostu LBM. Nie stwierdzono istotnych zmian średniej zawartości FM, jednakże FM wzrosło u 50% populacji. Korelacja między utratą LBM podczas terapii a przyrostem FM po sześciu miesiącach była statystycznie istotna. Zawartość FM po sześciu miesiącach korelowało z BW i FM przed terapią i zmianami BW podczas terapii. Na skuteczność terapii istotnie wpływały parametry składu ciała przed terapią odchudzającą i ich zmiany podczas terapii. Rezultaty pozwoliły sformułować wytyczne dla prowadzenia programu odchudzającego u młodzieży, uwzględniając parametry wyjściowe otyłych osób.

55-63