Termotolerancyjne bakterie należące do rodzaju Campylobacter są jedną z najczęstszych przyczyn zakażeń pokarmowych ludzi, spowodowanych spożyciem żywności, zwłaszcza pochodzenia zwierzęcego. Chorobę (kampylobakterioza) w 90% przypadków wywołuje C. jejuni, ale w patogenezie schorzenia mogą brać też udział inne gatunki, zwłaszcza C. coli, C. lari i C. upsaliensis. Źródłem drobnoustrojów dla człowieka jest najczęściej drób, będący bezobjawowym nosicielem Campylobacter. Do oceny zdolności różnicujących izolatów C. jejuni i C. coli wybrano dwie techniki, oparte na amplifikacji fragmentów DNA metodą PCR (ERIC-PCR, RAPD-PCR) oraz analizę restrykcyjną produktu amplifikacji – PCR/RFLP. Wykazano, że wszystkie z nich umożliwiły zakwalifikowanie badanej grupy izolatów do poszczególnych typów, a więc cechowały się 100% typowalnością. Ocenę poszczególnych technik wykonano, określając indeks różnicowania Simpsona (D). Stwierdzono, że technika ERIC-PCR charakteryzowała się wysoką zdolnością różnicującą (D = 0,95), była też łatwa i szybka do wykonania oraz cechowała się niskim kosztem. Podobne zalety obserwowano w przypadku metody RAPD-PCR i w pewnym stopniu PCR/RFLP (flaA typowanie). Z drugiej strony jednak, techniki te nie były zbyt użyteczne do różnicowania izolatów C. coli pochodzących z tuszek (indeks D odpowiednio 0 i 0,41).

29-39