W pracy określono efektywność użytkowania rozrodczego stada szynszyli o średniej liczebności samic około 100 osobników, w ciągu czterech kolejnych lat. W wyniku analizy parametrów rozrodczych stwierdzono w badanym stadzie wysoki procent samic jałowiących średnio około 21,3%, który znacząco obniżył wyniki rozrodu, dlatego też w celu ich poprawy zaleca się eliminowanie ze stada samic będących jałowymi przez okres jednego roku. Wielkość miotów kształtowała się na poziomie 1,89 i można uznać ją za zadowalającą i nie obniżającą wyników rozrodczych szynszyli na tej fermie. Wynik ten nie odbiega od danych podawanych w literaturze i osiąganych na innych fermach szynszyli. Duże wartości współczynników zmienności tej cechy mogą świadczyć o niewykorzystanych rezerwach rozrodczych i możliwościach dalszego jej doskonalenia. Rozkład wielkości miotów był niekorzystny, gdyż charakteryzował się najczęściej występującymi miotami pojedynczymi (36,16%) i podwójnymi (41,49%), co znacząco obniżyło wyniki rozrodu na badanej fermie szynszyli. Zadowalający był wynik odstępów międzyporodowych, z którego wynika, że najczęściej są kryte samice bezpośrednio po porodzie (31,03%) co świadczy o ich efektywnym wykorzystaniu rozrodczym.

139-146