Materiały obejmowały 633 osobniki sandacza, złowione w Zatoce Pomorskiej, jeziorze Dąbie i Zalewie Szczecińskim w latach 1995-2000. Podstawą do określania wieku i tempa wzrostu były łuski. Przy określaniu składu wiekowego oraz tempa wzrostu metodą wyliczania średnich w grupach wieku uwzględniano wartość współczynnika krawędziowego (Kr). Obliczano również przyrost krawędziowy (Pk), jako różnicę pomiędzy bezpośrednio zmierzoną długością danej ryby, a długością wyliczoną metodą odczytów wstecznych z ostatniego (najbliższego krawędzi) pierścienia rocznego. Zmiany wartości Pk i Kr w kolejnych miesiącach roku pozwalają wyznaczyć szczytowy termin formowania się pierścienia rocznego na łusce sandacza na miesiące czerwiec - sierpień. Wzrost długości badanych ryb (określony metodami: odczytów wstecznych, wyliczania średnich długości w grupach wieku, oraz dwoma matematycznymi modelami wzrostu długości: równaniem von Bertalanffy’ego i zmodyfikowaną funkcję potęgową) jedynie w pierwszych latach życia był nieco szybszy, niż wskazują na to dane z literatury; w późniejszych latach sandacze z estuarium Odry rosły zdecydowanie wolniej. Nie odnotowano natomiast wyraźniejszych różnic w tempie wzrostu długości sandacza z poszczególnych badanych prób. Wzrost masy sandacza (określany przez przeliczanie długości na masę przy pomocy zależności L/W, metodą wyliczania średnich mas w grupach wieku oraz przy użyciu zmodyfikowanego równania von Bertalnffy’ego) był również wolniejszy w porównaniu z wcześniejszymi danymi innych autorów. Jednakże w tym przypadku zaobserwowano również dość wyraźne różnice tempa wzrostu masy sandacza w poszczególnych badanych próbach: zdecydowanie wolniejszy był wzrost masy sandacza z jeziora Dąbie. Również kondycja sandacza z tego akwenu była wyraźnie niższa, niż w pozostałych próbach.

61-76