Badania prowadzone na rzece Dymer – niedużym cieku we wschodniej części Pojezierza Olsztyńskiego – zmierzały do określenia ilościowych i jakościowych zmian fito- i zooplanktonu spowodowanych działaniem małej elektrowni wodnej umiejscowionej na rzece. Do taksonomicznej identyfikacji planktonu wykorzystano powszechnie stosowane metody i klucze. Roślinność wodną i szuwarową oznaczano na podstawie zdjęć fitosocjologicznych, a fito- i zooplankton – na podstawie badań wykonanych w trzech terminach okresu wegetacyjnego na stanowiskach zlokalizowanych przed i za turbiną elektrowni. Stwierdzono, że w zalewie przed zaporą elektrowni występują liczne ustabilizowane zespoły makrofitów. Sam zalew stwarza również potencjalne siedliska dla organizmów planktonowych. Największy udział w tworzeniu zbiorowiska glonów planktonowych mają Bacillariophyceae. Wskutek ich intensywnego rozwoju i zdecydowanej dominacji udział innych grup glonów jest niewielki. Skład gatunkowy i strukturę taksonomiczną fitoplanktonu obecnego w wodzie przed i za turbiną można uznać za podobne, różnice dotyczą jedynie form występowania niektórych gatunków. Kolonie Stephanodiscus za turbiną są porozdzielane, a cenobia Pediastrum – zdeformowane i uległe fragmentacji. Uszkodzenia te mają charakter mechaniczny i powstają w czasie przepływu wody przez turbinę. W rozlewisku przed zaporą na płytkich, nasłonecznionych, żyznych miejscach wyrastają duże płaty Enteromorpha intestinalis f. maxima. Wśród organizmów zooplanktonowych dominują Rotatoria. W zalewie pojawiły się m.in. rzadkie ciepłolubne gatunki wrotków, charakterystyczne dla płytkich ciepłych wód silnie przeżyźnionych zbiorników wodnych. Liczebność pierwotniaków planktonowych w środowisku wodnym za turbiną jest większa niż przed jazem spiętrzającym wodę.

121-134