Celem pracy była charakterystyka koni użytkowanych do hipoterapii w pięciu wybranych ośrodkach rehabilitacyjnych w Polsce. Wszystkie ośrodki objęte są patronatem Polskiego Towarzystwa Hipoterapeutycznego, a zajęcia prowadzą tam wykwalifikowani instruktorzy hipoterapii w porozumieniu z lekarzami. Analizą objęto łącznie 34 konie. Zebrano dane dotyczące płci, wieku, rasy i podstawowych wymiarów zoometrycznych. Dane zestawiono w tabelach i na wykresie, z uwzględnieniem płci oraz grupy rasowej. Stwierdzono, że w omawianych ośrodkach wykorzystywano do hipoterapii wyłącznie wałachy (71%) oraz klacze (29%). Średni wiek stada wyniósł 8,4 roku, najmłodszy koń liczył 4 lata, a najstarszy 20 lat. Wysokość w kłębie koni wahała się od 130 do 167 cm, obwód klatki piersiowej 156-210 cm. Nie stwierdzono istotnego zróżnicowania omawianych parametrów pomiędzy grupą wałachów i klaczy, natomiast liczne różnice istotne zaobserwowano pomiędzy grupami rasowymi. Najliczniej reprezentowane były konie wielkopolskie (25%) oraz konie huculskie (21 %), 15% grupy stanowiły konie o nieznanym pochodzeniu. Konie reprezentowały typ wierzchowy, ogólnoużytkowy i pociągowy. We wszystkich ośrodkach liczba (minimum 3) i zróżnicowanie koni pod względem pokroju pozwalają na indywidualny dobór konia do wieku i schorzenia pacjenta.

3-14