Badania przeprowadzono na 104 dorosłych osobnikach rasy konik polski. Były to konie hodowli stajennej z terenuWielkopolski. Każdy osobnik został scharakteryzowany przez 22 pomiary. Na podstawie Analizy Składowych Głównych stwierdzono, że w obrębie rasy istnieje tendencja do różnicowania się pokroju osobników.Wyróżniono trzy typy koników polskich. Dzięki zastosowaniu Kanonicznej Analizy Dyskryminacyjnej wyłoniono 13 cech metrycznych spośród 22, które te typy różnicują. Największe znaczenie przy opisie typu ma długość uda oraz długość odcinka stopy, na którą składa się kościec stępu, śródstopia i paliczków. Dużą rolę przypisano też wysokości w kłębie, długości tułowia, szerokości piersi i obwodowi nadpęcia przedniego. Powyższe obserwacje dały podstawę do stwierdzenia, że zmiany eksterieru związane są z preferowaniem u koników cech wierzchowych.

45-58