W sezonie wiosenno-letnim w roku 2005 oraz 2006 (każdego roku) prowadzono trzy doświadczenia wegetacyjne z trzema gatunkami roślin ozdobnych. W sztucznie zanieczyszczone kadmem podłoże posadzono trzy gatunki roślin ozdobnych: Helianthus annus ‘Pacino’, Salvia splendens ‘Fuego’, Tagetes erecta ‘Inca Yellow’. Dawki kadmu zastosowane w doświadczeniach odzwierciedlają różny stopień zanieczyszczenia. Dawka 1 mg Cd ∙ dm^-3 zawartość naturalna, 5 mg Cd ∙ dm^-3 słabe zanieczyszczenie, 10 mg Cd ∙ dm^-3 silne zanieczyszczenie. Celem przeprowadzonych badań było stwierdzenie, jakie ilości kadmu przechodzą z podłoża do organów badanych roślin oraz które organy roślin kumulują największe ilości kadmu. Kadm był głównie akumulowany w liściach i pędach, mniej w kwiatostanach, a najmniej tego metalu stwierdzono w korzeniach z wyjątkiem aksamitki wzniosłej, gdzie najwięcej kadmu stwierdzono w korzeniach, liściach i pędach, a najmniej w kwiatostanach. Największą zawartość kadmu stwierdzono w korzeniach aksamitki wzniosłej, liściach i pędach szałwii lśniącej i kwiatostanach słonecznika zwyczajnego. Spośród badanych gatunków roślin ozdobnych największym pobraniem kadmu charakteryzowały się rośliny aksamitki wzniosłej.

21-31