Modele numeryczne opisujące powierzchnię terenu w postaci z=z(x,y) organizowane są najczęściej, zwłaszcza te rozległe, na regularnej siatce, na ogół kwadratów. Dane do tych modeli mogą być pozyskiwane, między innymi, w procesie digitalizacji obrazu warstwicowego map topograficznych. Wielkość siatki modelu numerycznego (interwał dyskretyzacji) powinna być dobrana w zależności od cięcia warstwicowego (pionowego interwału dyskretyzacji) i właściwości geometrycznych terenu, tak aby model ten zawierał kompletną i wolną od redundancji informację zawartą w obrazie warstwicowym. W pracy przedstawiono metodę szacowania optymalnej wielkości siatki odpowiadającą podanym kryteriom. W metodzie tej bazującej na stochastycznym modelu rzeźby terenu, parametr charakteryzujący właściwości geometryczne, zmienność spadków terenu, obliczany jest na podstawie długości pomierzonych linii warstwicowych. Podano wyniki obliczeń wielkości siatki dla różnych obszarów Polski oraz wskazówki praktyczne stosowania proponowanej metody.

15-22