W czteroletnim doświadczeniu polowym badano wpływ różnych metod zakładania plantacji oraz stosowania naturalnego regulatora wzrostu Atoniku na plonowanie i skład chemiczny ziela nawłoci pospolitej (Solidago virgaurea L. ssp. virgaurea). W eksperymencie porównywano następujące metody zakładania plantacji nawłoci: A.  wiosenny siew bezpośredni nasion, B. wiosenne sadzenie rozsady, C. jesienny siew bezpośredni nasion, D. jesienne sadzenie rozsady oraz efekty wykonywanego dwukrotnie w okresie wegetacji oprysku 0,1% roztworem Atoniku. Nasiona wysiewano wprost go gruntu w rzędy co 40 cm, natomiast rozsadę produkowano w tunelu w paletach wielokomórkowych przez okres 5 tygodni, a potem wysadzano na pole w rozstawie 40×15 cm. Surowiec nawłoci zbierano każdego roku na początku kwitnienia roślin, następnie oznaczono w nim zawartość lejokarpozydu (metodą HPLC). Najwyższe plony surowca otrzymywano w drugim i trzecim roku uprawy, podczas gdy w czwartym roku obserwowano znaczną obniżkę plonowania roślin, wskazującą, że plantacja produkcyjna tej rośliny winna trwać przez dwa lub trzy lata. Wyższe plony ziela charakteryzujące się większą zawartością lejokarpozydu zebrano z poletek z wiosennym wysadzaniem uprzednio wyprodukowanej rozsady lub jesiennym wysiewem nasion wprost do gruntu, zatem te dwie metody zakładania plantacji mogą być polecane w polowej uprawie nawłoci. Dodatkowo, w celu zwiększenia plonów surowca rośliny powinny być opryskiwane 0,1% Atonikiem.

33-39