Praca przedstawia analizę struktury pierśnic, wysokości i biosocjalnej 39- -letniego dębu szypułkowego, wprowadzonego sztucznie i wzrastającego do 1991 roku w odmiennych warunkach stworzonych przez trzy różne rębnie wykonane w starodrzewiu grabowo-dębowym, rosnącym na siedlisku lasu mieszanego świeżego. Po usunięciu starodrzewu zimą 1986/87 roku (rębnia gniazdowa zupełna) i zimą 1991/92 roku (rębnia częściowa) dąb wzrasta we wszystkich trzech wariantach na otwartej przestrzeni. Inwentaryzacja z 2007 roku wykazała, że w każdym wypadku najlepsze wyniki doświadczenia uzyskał drzewostan na powierzchni z rębnią zupełną (1-Rz). Drzewostany z powierzchni 2-Rcz oraz 3-Rg mają wyniki gorsze, a jednocześnie statystycznie nieistotnie różne między sobą – formalnie jednak z punktu widzenia przeciętnej pierśnicy i wysokości nieco lepsza sytuacja jest na powierzchni 3-Rg, a średniej klasy biosocjalnej na powierzchni 2-Rcz.

13-20