Badania przeprowadzone w latach 2003–2005 obejmowały ocenę zawartości wolnych kwasów fenolowych w częściach jadalnych (szczypior, łodyga rzekoma) cebuli zwyczajnej, szalotki i siedmiolatki, które uprawiano na zbiór pęczkowy, w polu i z pędzenia w szklarni. Rośliny do analiz na zawartość kwasów fenolowych uzyskano z sadzenia dymki (cebula, szalotka), a w przypadku siedmiolatki były to roczne rośliny z sadzenia rozsady. W uprawie polowej rośliny uprawiano z zastosowaniem krótkotrwałych osłon z folii perforowanej i włókniny. Natomiast pędzenie przeprowadzono w szklarni ogrzewanej i nieogrzewanej. Zawartość wolnych kwasów fenolowych oznaczono po zbiorze roślin, które osiągnęły wielkość przydatną do sprzedaży w pęczkach. Zawartość kwasów fenolowych oznaczono w szczypiorze i łodydze rzekomej metodą spektrofotometryczną Arnova w przeliczeniu na kwas kawowy. Z przeprowadzonych badań wynika, że u badanych gatunków szczypior zawiera istotnie więcej wolnych kwasów fenolowych w porównaniu z łodygą rzekomą. Z uprawy polowej zawartość tego składnika w szczypiorze wynosiła średnio 0,23 mg·100 g^-1·św.m., a z pędzenia 0,135 mg·100 g^-1·św.m. Natomiast w łodydze rzekomej zawartość kwasów fenolowych u badanych roślin z uprawy w polu wynosiła średnio 0,05 mg·100 g^-1·św.m., a z pędzenia 0,04 mg·100 g^-1·św.m. Nie stwierdzono istotnych różnic w poziomie zawartości kwasów fenolowych między cebulą zwyczajną i szalotką, co odnosiło się zarówno do szczypioru, jak i łodygi rzekomej. Natomiast szczypior siedmiolatki zawierał istotnie mniej kwasów fenolowych, niezależnie od miejsca uprawy i stosowania osłon. Z przyspieszonej uprawy polowej zawartość kwasów fenolowych w szczypiorze siedmiolatki wynosiła średnio 0,19 mg·100 g^-1·św.m., a z pędzenia w szklarni 0,11 mg·100 g^-1·św.m. Niezależnie od gatunku rośliny z pędzenia w szklarni zawierały zdecydowanie mniej kwasów fenolowych (zwłaszcza w szczypiorze) w porównaniu z roślinami z uprawy w polu.

57-62