W pracy przedstawiono dane literaturowe na temat biologii kwitnienia oberżyny i wpływu zjawiska heterostylii kwiatów na plonowanie. Największą liczbę wszystkich kwiatów na roślinie stanowią kwiaty ze słupkiem wysokim (ponad 60%). Ilość kwiatów ze słupkiem pośrednim i niskim jest zdecydowanie mniejsza, odpowiednio: 10–20% i 20–30%. Większość roślin oberżyny zawiązuje owoce z kwiatów ze słupkiem wysokim w 49–100% i pośrednim w 46–85%. Znamiona tych kwiatów mają dobrze rozwinięte brodawki i dobrze przepuszczalne tkanki bogate w polisacharydy, białka i inne składniki odżywcze. Charakteryzują się również wysoką chłonnością pyłku. Kwiaty ze słupkiem niskim posiadają małe znamiona z nierozwiniętymi brodawkami. Zwarte tkanki z niską przepuszczalnością zawierają niewielkie ilości składników odżywczych, co uniemożliwia kiełkowanie pyłku i zawiązywanie owoców. Mając na uwadze złożoność wielu czynników, które utrudniają lub wręcz uniemożliwiają samozapylenie kwiatów oberżyny, przedstawiono skuteczność trzech zabiegów intensyfikujących zawiązywanie owoców: wibratorowanie gron, hormonizację kwiatów, a także naturalne zapylanie przez trzmiela ziemnego  Bombus terrestris. Badania wielu autorów potwierdzają, że potrząsanie gron kwiatowych nie powoduje dostatecznego osadzenia pyłku na znamionach słupka i nie jest wystarczające do dobrego zapylenia kwiatów oberżyny. Stosowanie regulatorów wzrostu jest bardziej efektywne i wpływa znacząco na poprawę plonowania oberżyny. Największą skuteczność uzyskano przy zastosowaniu owadów jako naturalnych zapylaczy w uprawie oberżyny pod osłonami.

63-76