W pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w latach 2000- -2002 w Zakładzie Produkcyjno-Doświadczalnym w Bałcynach (53^o35’ N; 19^o51’ E). Badania miały na celu określenie przydatności na kiszonkę z całych roślin dwóch mieszańców kukurydzy: Wilga – FAO 190 i Bzura – FAO 239, uprawianych w zróżnicowanych warunkach terminu siewu (trzecia dekada kwietnia – termin wczesny, pierwsza dekada maja – termin opóźniony o 2 tygodnie) i gęstości siewu (8, 12 i 16 roślin na m²). Wykazano, że plon surowca kiszonkowego był determinowany warunkami pogodowymi w poszczególnych latach badań. W warunkach województwa warmińsko-mazurskiego bardziej przydatna do uprawy na kiszonkę z całych roślin, ze względu na wyższy plon świeżej i suchej masy oraz jakość surowca, okazał się średnio wczesny mieszaniec Bzura. Wysiew kukurydzy w pierwszej dekadzie maja w porównaniu z wysiewem o dwa tygodnie wcześniejszym stwarzał lepsze warunki do wzrostu i rozwoju, co skutkowało istotnym zwiększeniem plonu świeżej i suchej masy surowca kiszonkowego oraz plonu białka ogólnego i energii brutto. Wysiew kukurydzy w zagęszczeniu 16 roślin na m² zapewniał najwyższe plony świeżej masy, a dla plonów suchej masy, białka ogólnego i energii brutto wystarczający okazał się wysiew 12 roślin na m².

57-68