Sielawa pod względem gospodarczym uważana jest za jeden z najcenniejszych składników ichtiofauny polskich jezior, a zarazem gatunek ryby o znacznej zmienności fenotypowej. Porównawcze badania biometryczne przeprowadzono na sielawie pochodzącej 5 jezior zachodniopomorskich: Komorze, Pile, Moryńskie, Żerdno i Bytyń różniących się znacznie parametrami morfometrycznymi. Na sielawach wykonano pomiary 28 cech wymierzalnych. Przeprowadzone analizy statystyczne wykazały szereg istotnych różnic w większości cech wymierzalnych pomiędzy populacjami sielawy. W celu wskazania charakterystycznych dla poszczególnych jezior cech morfometrycznych sielawy, przeprowa­dzono analizę kanoniczną, która wyniki wskazały iż największy wkład w funkcje dyskry­minacyjne mają: długość płetwy ogonowej, długość przestrzeni przedocznej, długość szczęki dolnej, długość zagrzbietowa, w mniejszym zaś stopniu szerokość głowy. Przyczynę tych różnic upatruje się m.in. w odmiennych warunkach środowiskowych i morfometrycznych jezior, co może się wiązać z odmiennym rozmieszczeniem planktonu, a więc i innymi w każdym z jezior wymaganiami lokomotorycznymi środowiska, co znalazło potwierdzenie w różnicach morfologicznych.

3-14