Badania Zatoki Pomorskiej przeprowadzano w 10 sezonach klimatycznych lat 2001–2003 na 15 stacjach a materiał biologiczny pozyskiwano przy pomocy planktonometru Bongo Ø0,2mzgazą #80μ.W próbach stwierdzono występowanie 8 gatunków i 1 rodzaju należącego do grupy Cladocera ibyłyto: B.c. martima, Daphnia cucullata, Daphnia longispina, Diaphanosoma brachyurum, E. nordmanni, Podon intermedius, Podon leuckarti, Podon polyphemoides, Chydorus spp. Największe zagęszczenie wykazywały gatunki morskie wioślarek: B.c. maritima – 98 613 os. ×w stacji DIV latem 2001 roku, oraz E. nordmanni – 42 363 os. ×m ^–3 w stacji SII wiosna 2001 roku. Największym zróżnicowaniem jakościowym i ilościowym charakteryzowały się słonolubne wioślarki, które w ciepłych sezonach roku bywały grupą dominującą, a ich łączne maksymalne zagęszczenie w sierpniu 2001 roku wynosiło aż 132 162 os. ×m ^–3. W ciągu całego okresu badawczego w 15 stacjach występowały w przewadze gatunki słonolubne wioślarek za wyjątkiem jesieni 2001 roku kiedy zagęszczenie słodkowodnego gatunku Daphnia longispina wynosiło 18 044 os. ×m ^–3. Temperatura wody Zatoki Pomorskiej wpływała decydująco na struktury taksonomiczne i zagęszczenie wioślarek. Odnotowano, że w 2001 roku przeważały formy filtrujące i filtrujaco drapieżne – morskie i słodkowodne, w 2002 roku przewagę przez cały rok miały morskie formy drapieżne, natomiast w 2003 roku znowu

3-20