Przeprowadzono szczegółową analizę cech przeliczalnych i mierzalnych jesiotra rosyjskiego Acipenser gueldenstaedtii Brandt et Ratzeburg, 1833 w pierwszym roku życia oraz stwierdzono czy i w jaki sposób zmieniają się te cechy w czasie wzrostu ryb w warunkach akwakultury ciepłowodnej. Ponadto, analizowany materiał posłużył także do przedstawienia zależności pomiędzy długością a masą. Analizie biometrycznej poddano 123 jesiotry rosyjskie, które były poddane doświadczeniu w zakresie chowu w sadzach, w wodzie pochłodniczej kanału elektrowni „Dolna Odra”. Eksperyment hodowlany przeprowadzono od 27 lipca do 7 września 1995 roku. Łącznie zanalizowano 9 cech przeliczalnych oraz 35 cech mierzalnych według metody Krylovej i Sokolova [1981]. Ponadto zbadano również zmienności tzw. Indeksu Soljana [Soljan 1975], indeksu względnej szerokości rostrum oraz określono względną pozycję wąsów. Najbardziej zmiennymi cechami przeliczalnymi okazały się: liczba tarczek w rzędach grzbietowym, bocznym i brzusznym oraz liczba promieni w płetwie piersiowej. Z analizy indeksu Soljana wynika, że szerokość otworu gębowego u jesiotra rosyjskiego mieści się najczęściej 1,6 raza w długości rostrum mierzonej na spodniej stronie głowy (rr). Analiza wskaźnika CA (względnego położenia wąsików) wykazuje u jesiotra rosyjskiego zmienność w znacznym zakresie od 0,1 do 1,3, ale ma on zawsze wartości dodatnie. Zaobserwowano zarówno wzrost jak i zmniejszanie się liczby elementów przeliczalnych w stosunku do populacji z wód o naturalnej termice. Większość cech mierzalnych wykazuje się wzrostem allometrycznym.

21-36