W nowoczesnych gospodarkach, usługi ubezpieczeniowe stanowią specyficzny sektor skupiający się głównie na akumulacji, zarządzaniu oraz dystrybucji rezerw technicznych. Rezerwy techniczne przedsiębiorstwa ubezpieczeniowego definiowane są jako fundusze klientów, akumulowane jako proporcja składki ubezpieczeniowej oraz obliczone na podstawie aktuarialnej matematyki. Zarówno akumulacja rezerw technicznych, jak również formy i limity ich alokacji stanowią przedmiot specyficznych uwarunkowań prawnych w poszczególnych państwach Unii Europejskiej. Dyrektywy unijne wyznaczają minimalne standardy w tym zakresie, jednak państwa mogą zaostrzać kryteria we własnym zakresie. W artykule przestawiono porównanie krajowych limitów rezerw technicznych w usługach ubezpieczeniowych w wybranych państwach UE.

5-16