Celem pracy była ocena efektywności azotu z saletry amonowej w zależności od formy nawozu fosforowego w uprawie kukurydzy przeznaczonej na ziarno. Kukurydzę uprawiano w latach 2003-2007 w monokulturze. Dwuczynnikowe doświadczenie założono w gospodarstwie zlokalizowanym w Nowej Wsi Królewskiej (52^o26’ N; 17^o57’ E), na glebie lekko kwaśnej, średnio zasobnej w przyswajalny fosfor. Czynniki doświadczalne: (i) formulacja chemiczna nawozu (częściowo rozłożony fosforyt – PAPR, superfosfat prosty – SSP oraz superfosfat potrójny – TSP), (ii) dawka azotu (80 i 140 kg N·ha^-1); analizowano także wariant bez nawożenia fosforem. Forma nawozu fosforowego nie różnicowała pobrania azotu, natomiast brak fosforu w dawce nawozowej prowadził do zmniejszenia akumulacji azotu w biomasie nadziemnej średnio o 8%. Nawożenie fosforem w dawce 26,4 kg P·ha^-1 determinowało pobranie azotu przez ziarniaki. Wykorzystanie azotu z nawozów (W) oraz efektywność agronomiczna (EA) i fizjologiczna (EF) tego składnika były istotnie mniejsze w warunkach braku nawożenia fosforem. Potwierdzono dodatnie działanie siarki z superfosfatu prostego na EA po zastosowaniu 80 kg N·ha^-1. Wartości W nie zależały od formulacji chemicznej fosforu w nawozie i wynosiły średnio 74 i 59% odpowiednio dla dawek 80 i 140 kg N·ha^-1, a na kontroli (bez P) wahały się w granicach 46-54%.

3-13