Zarażenia pierwotniakiem Neospora caninum są w stadach bydła jedną z przyczyn strat w sektorze rozrodu (ronienia, resorpcje i powtarzanie rui, rodzenie cieląt z objawami klinicznymi neosporozy lub zdrowych klinicznie, ale trwale zarażonych). Obecność w stadach nawet jednego osobnika, będącego źródłem inwazji i rezerwuarem pierwotniaka (ang. „single reactor”) determinuje utrzymywanie się inwazji w stadzie. Przyjmując powyższe założenie, w roku 2007 badaniami przeglądowymi w kierunku neosporozy objęto 47 stad bydła (n = 476),w tym 25 stad małych „M” (n> 20 ≤50) oraz po 11 stad średnich „Ś” (n>50<150) i dużych „D” (n≥150). Materiał do badań stanowiła surowica, w której obecność przeciwciał oceniano testem ELISA (Idexx Herd Chek, USA), przyjmując jako poziom cut-off średnią wartość s/p ≥ 0,5, wyliczaną ze wszystkich prób indywidualnych dla danego stada. Interpretując wyniki indywidualnie, ich odsetek sięgał 27,73% badanej populacji (132/476), jednak przyjmując jako jednostkę podstawową do badań stado, w ponad 80% stad wykazano obecność przynajmniej 1 sztuki, dla której wynik badania serologicznego był dodatni. W poszczególnych typach stad łączna liczba pojedynczych seroreagentów w odniesieniu do ilości zwierząt badanych wynosiła odpowiednio 45/241 w stadach M, 41/110 w stadach Ś i 46/125 w stadach D. Liczba seroreagentów dodatnich w pojedynczym stadzie wahała się od 1 do 10 sztuk.

15-26