Żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpon Ait.) należąca do rodziny wrzosowate (Ericaceae) jest uprawiana przede wszystkim na torfowiskach wysokich. W Polsce panują dobre warunki klimatyczne oraz występuje znaczący areał kwaśnych gleb odpowiednich do uprawy żurawiny. Owoce żurawiny nadają się do spożycia wyłącznie po przetworzeniu, głównie w postaci soków i sosów. Żurawina zaliczana jest do roślin leczniczych z uwagi na wysoką zawartość składników odżywczych cennych dla zdrowia człowieka, takich jak: witaminy A, B₁, B₂, B₆ i C, flawonoidy, kwasy organiczne i inne. W 2004 r. na plantacji doświadczalnej Katedry Genetyki i Hodowli Roślin Ogrodniczych w Felinie koło Lublina rozpoczęto badania 6 odmian żurawiny wielkoowocowej. Sadzonki zostały posadzone na specjalnie przygotowanych stanowiskach wypełnionych torfem kwaśnym w rozstawie 50×50 cm. Badano następujące właściwości roślin: dynamika wzrostu, długość pędów poziomych, liczba pędów pionowych, kwiatów i owoców na powierzchni 1 m² (w 4 powtórzeniach), masa 100 jagód oraz żywotność pyłku. Podczas dwuletnich badań najlepiej plonowały odmiany ‘Pilgrim’ i ‘Cropper’ (średnio 662 g i 611 g z poletka o powierzchni 1 m²). Najniższy plon zebrano z roślin odmiany ‘Stankavich’ (średnio 95,5 g). Odmiany ‘Pilgrim’ i ‘Cropper’ charakteryzowały się najwyższą średnią masą pojedynczego owocu (odpowiednio 1,55 g i 1,51 g), najdrobniejsze owoce zebrano z roślin odmiany ‘Stankavich’ (0,57 g), natomiast odmiany ‘Cropper’, ‘Le Munion’ i Nr 20 wytwarzały owoce średniej wielkości. Dwuczynnikowa analiza wariancji wykazała wysoką istotność interakcji odmiana × rok w przypadku takich cech, jak: roczny przyrost długopędów, liczba kwiatów i owoców na 1 m² oraz plon owoców. Największą liczbę żywotnych ziaren pyłku oszacowano w przypadku odmian ‘Cropper’ i ‘Pilgrim’.

35-44