Celem pracy była ocena ryzyka uprawy konserwowych odmian ogórka na obszarze Polski powodowanego przez niekorzystne warunki termiczne gleby. Do realizacji tego celu wykorzystano dane wyjściowe zebrane z 28 stacji doświadczalnych COBORU i 47 stacji meteorologicznych IMGW w latach 1966–2005. Do określenia zależności między plonem ogólnym i handlowym ogórka a temperaturą gleby na głębokości 5 cm w okresie siew-koniec zbioru zastosowano analizę regresji krzywoliniowej. Potencjalne, co najmniej 5%, zmniejszenie plonu ogólnego ogórka następowało, gdy średnia temperatura gleby na głębokości 5 cm w okresie od siewu do końca zbioru wynosiła ≤17,9°C, a handlowego – ≤17,3°C. Największe zmniejszenie plonu, występujące na południowym-zachodzie i południowym-wschodzie, wynosiło od 15 do ponad 18% w przypadku plonu ogólnego i od 12 do ponad 15% w przypadku plonu handlowego, występowało ono przeciętnie odpowiednio co 1,5–2 lata i 2,5–3 lata. W skali całego kraju, w latach 1966–2005, udowodniono istotny wzrost, o 0,2°C/10 lat, temperatury gleby w okresie siew-koniec zbioru, przy czym największy, o 0,4°C/10 lat, stwierdzono w południowej i środkowej Polsce oraz w zachodniej części Pojezierza Mazurskiego, gdzie ryzyko uprawy ogórka powodowane zbyt niską temperaturą gleby prawdopodobnie w najbliższych latach będzie najszybciej ulegać zmniejszeniu.

45-58