W 1974 roku Hasofer i Lind pokazali, że problem braku niezmienniczości, charakterystyczny dla wskaźnika Cornella, może być rozwiązany przez rozwinięcie funkcji granicznej w szereg Taylora wokół punktu leżącego na powierzchni granicznej (punkt linearyzacji nazywamy punktem projektowym). W pracy do wyznaczenia punktu projektowego i wskaźnika niezawodności Hasofera-Linda zastosowano algorytm iteracyjnej procedury Rackwitza-Fiesslera. Przeanalizowano, jak zmienia się wartość wskaźnika niezawodności Hasofera-Linda, a tym samym prawdopodobieństwo awarii konstrukcji kratowej w zależności od przyjętego typu rozkładu prawdopodobieństwa zmiennej losowej w miarę zbliżania się do wartości granicznej obciążenia.

31-40