Doświadczenie polowe przeprowadzono w Zakładzie Doświadczalno- -Dydaktycznym w Swadzimiu, należącym do Katedry Agronomii UP w Poznaniu, w latach 2004-2005. Prowadzono je w układzie „split-plot” z 2 czynnikami w 4 powtórzeniach polowych. Czynnikiem I rzędu były trzy dawki azotu: 0, 60 i 120 kg N·ha^-1, natomiast czynnikiem II rzędu cztery dawki kizerytu (siarczanu magnezu): 0 kg nawozu·ha^-1, 100 kg nawozu·ha^-1 (25 kg MgO·ha^-1 + 20 kg S·ha^-1), 200 kg nawozu·ha-1 (50 kg MgO·ha-1 + 40 kg S·ha-1) i 300 kg nawozu·ha-1 (75 kg MgO·ha-1 + 60 kg S·ha-1). Stwierdzono, że nawożenie kukurydzy kizerytem w dawce 300 kg nawozu·ha-1 nie powoduje zakłóceń w prawidłowym kiełkowaniu nasion kukurydzy oraz że taki poziom dawki nie jest toksyczny dla roślin kukurydzy. Poziom nawożenia azotem różnicował suchą masę pojedynczej rośliny i plon suchej masy roślin w fazie 5-6 liści (BBCH 15-16) oraz plon suchej masy kolb i całych roślin. Wielkość dawki kizerytu różnicowała plon suchej masy słomy, kolb i całych roślin. Pobranie azotu, potasu i wapnia w fazie 5-6 liści (BBCH 15-16) ulegało zwiększeniu wraz ze wzrostem dawki azotu. Łączne nawożenie kukurydzy azotem w dawce 120 kg N·ha-1 z kizerytem zwiększało plon suchej masy roślin oraz pobranie azotu z tym plonem w fazie 5-6 liści (BBCH 15-16). Poziom nawożenia azotem różnicował zawartość chlorofilu wyrażonego w jednostkach SPAD w fazie 5-6 liści (BBCH 15-16), natomiast w fazie kwitnienia kolb (BBCH 67) wartość tej cechy modyfikowana była poziomem dawki azotu i kizerytu.

41-54