Koper włoski (Foeniculum vulgare var. azoricum Mill.), pomimo wysokiej wartości dietetycznej jest w Polsce mało popularnym warzywem. Jego zgrubienia są pokarmem niskokalorycznym bogatym w witaminy i sole mineralne. Zawierają również, chociaż w mniejszej ilości, olejek eteryczny, który decyduje o wykorzystaniu w lecznictwie owoców fenkułu. W doświadczeniu polowym z uprawą kopru włoskiego badano wpływ ściółkowania gleby i płaskiego osłaniania roślin oraz terminu siewu na wartość odżywczą dwóch odmian kopru włoskiego. W badaniach uwzględniono 3 rodzaje osłon (okrycie gleby czarną folią polietylenową PE, okrycie gleby czarną włókniną polipropylenową PP 50 g m^-2 i płaskie okrycie roślin białą włókniną polipropylenową PP 17 g m^-2 (kontrolę stanowiły poletka bez osłon), 3 terminy siewu wprost na polu, 2 odmiany (Rudy F₁ i Zefa Fino). Zastosowane osłony nie wpłynęły znacząco na wartość odżywczą zgrubień kopru włoskiego. Zgrubienia roślin z siewów czerwcowych zawierały najwięcej białka, azotu ogółem i azotu azotanowego w porównaniu z wcześniejszymi terminami siewu. Najwięcej suchej masy, witaminy C, cukrów, fosforu i potasu oznaczono w zgrubieniach fenkułu z siewów majowych. Najmniej białka, cukrów i potasu zawierały zgrubienia roślin z siewów w kwietniu. Zgrubienia odmiany Rudy F₁ były bogatsze w białko, fosfor i wapń niż odmiany Zefa Fino. Odmiany nie różniły się pod względem zawartości suchej masy, azotanów, witaminy C, cukrów ogółem, włókna i potasu w zgrubieniach.

3-12