Celem pracy było określenie stężenia selenu (Se) w wątrobie, nerkach i śledzionie norek (Mustela vison) (n = 25) pochodzących z chowu fermowego. Zawartość selenu oznaczano metodą spektrofluorymetryczną przy użyciu 2,3-diaminonaftalenu (DAN). W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że średnie stężenie selenu w wątrobie, nerkach i śledzionie wynosiło odpowiednio: 0,38 ± 0,09 μg · g^–1, 1,18 ± 0,21 μg · g^–1 i 0,30 ± 0,07 μg · g^–1 mokrej masy. Stężenie selenu w nerkach było istotnie wyższe (P < 0,05) niż w wątrobie i śledzionie. Ze względu na nieliczne dane literaturowe, dotyczące stężenia selenu w narządach norek fermowych i brak wartości referencyjnych, trudno jest dokonać jednoznacznej oceny, czy stwierdzona zawartość tego pierwiastka mieściła się w zakresie, który można byłoby przyjąć za optymalny. O niedoborze selenu może świadczyć wyższe stężenie tego pierwiastka w nerkach niż w wątrobie. Konieczne wydaje się prowadzenie dalszych badań, umożliwiających ustalenie wartości referencyjnych dla tego gatunku.

41-46