Dla świata roślin szczególnie niebezpiecznym zjawiskiem są przymrozki. Destrukcyjny wpływ przymrozków na rośliny ma charakter zarówno bezpośredni, jak i następczy. Rozmiar szkód wyrządzonych przez przymrozki zależy od ich intensywności, częstotliwości, pory ich występowania i od gatunku rośliny. Celem pracy było poznanie przestrzennego i czasowego rozkładu przymrozków przygruntowych w Polsce oraz określenie wpływu minimalnej temperatury powietrza przy gruncie na termin faz fenologicznych i zbioru oraz długość okresów rozwojowych, a także na wielkość plonu ogórka odmian konserwowych na przełomie XX i XXI w.. Materiał źródłowy wykorzystany w niniejszym opracowaniu zebrano z 28 stacji doświadczalnych COBORU i z 51 stacji meteorologicznych IMGW w latach 1966–2005. Przymrozki przygruntowe scharakteryzowano m.in. za pomocą przeciętnych dat ostatnich wiosennych i pierwszych jesiennych przymrozków, długości okresu bezprzymrozkowego, a także intensywności i częstości ich występowania oraz trendu liniowego. Wpływ minimalnej temperatury powietrza przy gruncie na wzrost, rozwój i plonowanie ogórka określono za pomocą liniowej i krzywoliniowej analizy regresji, natomiast trend liniowy pojawienia się ostatnich wiosennych i pierwszych jesiennych przymrozków oraz długości okresu bezprzymrozkowego – liniowej analizy regresji. Przymrozki przygruntowe stanowią duże potencjalne ryzyko polowej uprawy ogórka w Polsce nie tylko ze względu na to, że istotnie determinują przebieg wzrostu, rozwoju i wielkość plonu tej rośliny, ale również ze względu na ich dużą zmienność przestrzenną i czasową. Największe ryzyko uprawy ogórka występuje w Polsce północno-wschodniej, gdzie udowodniono istotne skracanie się z roku na rok okresu bezprzymrozkowego i gdzie notuje się największą częstość występowania przymrozków zarówno na początku, jak i na końcu okresu wegetacji ogórka.

3-26