Celem przeprowadzonych badań (2005–2007) było określenie zmian zawartości makro i mikroelementów oraz sodu w pożywkach pobieranych ze środowiska korzeniowego pomidora, uprawianego we włóknie drzewnym i wełnie mineralnej, pod wpływem zróżnicowanych poziomów azotu azotanowego w pożywkach, wynoszących 200, 220, 240 mg N-NO₃·dm^-3. Ze wzrostem zawartości azotu azotanowego w pożywkach stosowanych do fertygacji roślin stwierdzono istotny wzrost zawartości N-NO₃ w pożywkach pobieranych ze środowiska korzeniowego roślin uprawianych we włóknie drzewnym i wełnie mineralnej. Wpływu takiego nie wykazano dla zawartości N-NH₄, P, K, Ca, Mg, Fe, Mn, Zn, Cu, B, Na, Cl, oraz pH i EC. W przypadku włókna drzewnego stwierdzono następujący szereg zatężania składników w pożywkach pobieranych ze środowiska korzeniowego, w stosunku do pożywki dostarczanej roślinom: Na > Cu > Ca > Zn > K > Cl > B > N-NO₃; obniżeniu ulegały zawartości Fe > Mg > P-PO₄ > N-NH₄ > Mn. Składnikami ulegającymi zatężaniu w pożywkach pobieranych ze strefy korzeniowej w uprawie pomidora w wełnie mineralnej były: Na > Ca > Cu > Fe > Cl > K > Zn > B > S-SO₄ > N-NO₃, natomiast obniżaniu ulegały Mg > P-PO₄ > N-NH₄ > Mn. Mimo szerokiego stosunku węgla do azotu we włóknie drzewnym, wynoszącym C:N = (123–127) i możliwości wystąpienia sorpcji biologicznej, nie wykazano istotnego obniżenia zawartości azotu azotanowego w pożywkach pobieranych ze strefy korzeniowej roślin. Było to wynikiem odpowiedniej częstotliwość dostarczania pożywki roślinom w ciągu doby.

59-68